Het volstrekte en totale faillissement van de Europese kerkelijke theologie heeft ervoor gezorgd dat deze dode religie stinkt als een rottend lijk in de verstikkende hitte van de midzomerdag.
zondag, augustus 24, 2025
vrijdag, augustus 22, 2025
Sodom en Gomorra
Mijn hemel, dat leest u verkeerd.
De verwoesting van Sodom en Gomorra had weinig of niets te maken met 'seksuele immoraliteit'.
De straf was 'vernietiging' als stad. Niet 'eeuwig vuur'.
en ook, nee, omdat uw aanvankelijke aannames onjuist zijn.
Sodom en Gomorra waren inderdaad het doelwit van hun immoraliteit, maar hun immoraliteit had vooral te maken met hun houding en behandeling van de armen van Sodom en Gomorra, en de behandeling van bezoekers die vreemden voor hun stad waren. Dit wordt expliciet vermeld in Ezechiël:
Dit was de zonde van uw zuster Sodom: zij en haar dochters waren arrogant, overvoed en onverschillig; ze hielpen de armen en behoeftigen niet.
Ze behandelden immigranten met minachting en minachting. Ze bedrogen hen en weigerden hen hulp te verlenen. Ze behandelden 'buitenlanders' als 'verachtelijk' en gebruikten geweld en pesterijen tegen hen.
Om het maar duidelijk te maken: VERKRACHTING GAAT NIET OM SEKS. Het verhaal van Sodom en Gomorra gaat NIET OVER HOMOSEKSUALITEIT. Het verhaal gaat over GEWELD TEGEN VREEMDEN ('buitenlanders') als standaardactiviteit. Het verhaal gaat over EGOÏSME, GEBREK AAN LIEFDE en MISBRUIK VOOR DE ARMEN.
Dat was de ‘goddeloosheid’ waar God over sprak tegen Abraham, en die Gods aandacht trok.
De 'slechtheid' van - niet alleen GEBREK aan gastvrijheid tegenover vreemden, maar ook de MISHANDELING van vreemden, en verder, de mishandeling van de armen en behoeftigen IN HUN EIGEN STAD.
Het creëren van dakloosheid, armoede en behoeftigheid voor hun eigen mensen, en het afschuwelijk mishandelen van vreemdelingen - dat was de 'zonde van Sodom'.
En ja, ik wijs absoluut op het Amerikaanse beleid aan de grens en de wetgeving tegen daklozen, die in veel te veel steden en staten in het land wijdverbreid is.
BEWERKEN VOOR MEER CONTEXT:
Ter verdediging van Lot - zoals het er nu voor staat - in DIE cultuur in DIE tijd was 'de bezoeker' onaantastbaar - en ook ongehuwde dochters waren bijna het bezit van de pater familias - en daarom was wat Lot deed cultureel 'correct', omdat 'de bezoeker beschermen' primair was. Dat moet begrepen worden om het verhaal te begrijpen.
De hedendaagse lezer die dicht bij deze periode leefde, zou Lot volkomen begrijpelijk vinden, en zelfs gelijk hebben, en zich ook in een zeer benarde positie bevinden. Je dochters afstaan om verkracht te worden (mogelijk om te sterven) om een bezoeker te beschermen was zeker verschrikkelijk, MAAR HET WAS TOCH 'het juiste' en Lot 'deed het goed', ook al was het voor hem persoonlijk pijnlijk (hopelijk).
Dit klinkt misschien niet goed voor een moderne lezer, maar het is ook niet voor een moderne lezer geschreven. Vergeet niet: het belangrijkste 'morele goed' in dit verhaal - waar het verhaal over Sodom en Gomorra juist over gaat - is het VOLLEDIG OVERTREDEN VAN DE REGELS VAN GASTVRIJHEID AAN VREEMDEN. In dit verhaal gedragen de Sodomieten zich schaamteloos als 'criminelen' en is Lot de Goede Man, door de gasten te beschermen ten koste van zijn eigen familie. Het is een ronduit moreel verhaal over Goede versus Slechte Mensen en gaat HELEMAAL niet over 'seks' en heeft dat ook nooit gedaan. Het gaat over 'wie immoreel is en wie moreel'.
Lot is 'moreel' in dit verhaal. Ik ben eigenlijk niet zo dol op Lot, en als hij mijn vader was, zou ik veel MINDER van hem houden, maar eigenlijk - daar gaat het verhaal 'over'.
Het verhaal vergelijkt de 'zonde' van Sodom (ongastvrijheid) met de 'rechtvaardigheid' (radicale bescherming van de gast) van Lot.
Echt waar. Hij laat in dit verhaal precies de 'rechtvaardigheid' zien waar Abraham en God het over hadden in die 'wat als er tien rechtvaardigen in Sodom waren?'-onderhandelingen. En Lot wordt beloond: hij en zijn familie worden gered van de ondergang.
woensdag, augustus 20, 2025
Religieuze retoriek als onjuist verwerpen.
Religieuze retoriek als onjuist verwerpen.
Blog van Rubies Corner · rubiescorner.wordpress.com
Heb ik je dat verteld?
Ik heb mijn Bijbel uit en nu lees ik hem opnieuw. Ik heb een doel voor dit jaar, dus ik aarzel niet om mijn Bijbel te pakken en een tijdje te lezen. Nu ik hem net uit heb, begin ik opnieuw...
Je zou kunnen proberen de Hebreeuwse T'NaCH te leren – een radicaal andere verzameling boeken – in plaats van je christelijke Bijbelvertalingen te lezen. De Hebreeuwse T'NaCH heeft vertalingen, en bevat zelfs de niet-Joodse hoofdstukken en verzen die de christelijke Bijbelvertalingen zo volledig verdraaien. Wat maakt de Orde uit? God versus Hond.
De T'NaCH is georganiseerd in sugyot (vertaald als subhoofdstukken). Wat maakt dit uit? De fundamentele basis van de Hebreeuwse T'NaCH berust op een fundamentele vraag. Leert iemand deze literatuur לשמה או לא לשמה? Om Shakespeare te citeren: Zijn of niet zijn — dat is de vraag.
Sophomoristische Bijbelvertalingen brengen nooit de Naam naar voren die in het openingsgebod op de Sinaï wordt geopenbaard. Omdat de christelijke kerk de openbaring van de Thora op de Sinaï niet aanvaardt, aanbidt ze haar eigen versies van het Gouden Kalf. טיפש פשט – vertaald als vogelbrein – vertaalt letterlijk abstracte, obstrueuze ideeën over mussar. Deze laatste term, mussar, definieert de betekenis van het woord "profeteren". Profeten bevelen mussar. Dit betekent dat deze profetische mussar van toepassing is op alle generaties bnai brit die ooit over de aarde hebben gewandeld.
Profeten voorspellen de toekomst niet zoals het Romeinse namaak Nieuwe Testament: "vervul de woorden van de profeten" ten onrechte verkondigt. De Thora verwijst naar dit concept van "profetie", dat wordt beschreven door de "profeet" Bil'aam; die profeet beoefende כשוף – hekserij of tovenarij, praktijken die magische of bovennatuurlijke krachten vereisen; en hield zich bezig met Av tuma avoda zarah – verboden of occulte praktijken die verboden zijn door het tweede gebod van de Sinaï.
De Romeinse vervalsing die bekendstaat als het Nieuwe Testament, maakt gebruik van veel Griekse retoriek. Griekse retoriek: ongedefinieerde kritische termen waaraan een religieuze of politieke heks alle volgende ideeën "ophangt". Obama gebruikte tijdens de verkiezingen van 2008 de hekserijretoriek van "VERANDERING". De sleutelterm die hem twee presidentsverkiezingen opleverde. Probleem: in acht jaar tijd heeft hij nooit een poging gedaan om deze magische term "VERANDERING" te definiëren. De Arabische valse profeet Mohammed deed precies hetzelfde in zijn Koran.
Het woord "profeet" wordt steeds opnieuw herhaald. De Koran definieert nooit de abstracte, obscure term "profeet". Het Nieuwe Testament projecteert een definitie van de term profeet, zoals hierboven vermeld, die het Tora-concept van hekserij dupliceert – het voorspellen van de toekomst. De Hebreeuwse T'NaCH definieert profetie als "MUSSAR"; profeten voorspellen niet de toekomst, maar hun mussar is van toepassing op alle generaties. De uitkomst van deze kritische T'NaCH-definitie van deze absoluut cruciale term "profeet"... T'NaCH gebiedt profetische mussar, maar onderwijst GEEN geschiedenis. Deze subtiele verschuiving heeft wat tijd nodig om tot het bewustzijn door te dringen.
Een ander voorbeeld van religieuze retoriek die de vervalsing van het Nieuwe Testament gebruikt, is de apostel Paulus, die met zijn concept van 1. Je staat niet onder de Wet. 2. De erfzonde van Adam, het schuldcomplex, als voorwendsel voor de dood en opstanding van Jezus Christus dient. 1. De retoriek van "wet"; T'NaCH definieert "wet" als rechterlijke uitspraken in de rechtszaal – als wet. Terwijl het Romeinse recht bestaat uit regels en voorschriften opgelegd door Caesar of de Romeinse Senaat. Paulus' retoriek "niet onder de wet" maakt geen onderscheid tussen gerechtelijk common law en wetgevend statutair recht. Daarom "lezen" christenen hun Bijbel als kinderachtige vertalingen, zich er niet van bewust dat T'NaCH het gerechtelijk common law instrueert via een Case/Rule-stijl. Dit laatste type "wet" staat op het fundament van eerdere "precedent"-uitspraken in de rechtszaal. Het staatsrecht kent geen dergelijke vereiste die iemand zou dwingen een 'juridische samenvatting' te schrijven en mogelijke soortgelijke en gerelateerde uitspraken van vóór de huidige zaak voor de rechtbank te presenteren. Het subtiele onderscheid dat ontstaat door een vergelijking van vergelijkbare rechterlijke uitspraken in een zaak/regel - de openbaring van de Mondelinge Thora in Horev, die in de kabbala van rabbijn Akiva wordt gedefinieerd als פרדס p'shat remiz drosh sod.
Dit logicasysteem verschilt radicaal van Aristoteles' driedelige syllogisme. Akiva's logica is inductief redeneren, terwijl Aristoteles' methodologie deductief redeneren is. Beide logicasystemen hebben hun sterke en zwakke punten. Maar Paulus' religieuze retoriek: "Jullie staan niet onder de wet", wist alle onderscheidingen uit die het gewoonterecht scheiden van het wettelijk recht en inductieve logica van deductieve logica.
De andere Paulusterm in religieuze retoriek: erfzonde. Deze impliceert dat de mensheid de schuld erft van Adams overtreding. De kerk versterkte dit concept tot een hemel/hel/god/satan-polariteit van vuur en zwavel, die zich later ontwikkelde tot Calvijns leer van volledige menselijke verdorvenheid. Gebaseerd op de veronderstelling van Paulus' "erfzonde". Betekenis: dat de wil van de gevallen mens, die tot slaaf is gemaakt van de zonde, en individuen geen vrije wil kunnen uitoefenen als hun "Mozes"-bevrijder die de tot slaaf gemaakte kerk naar verlossing leidt. Hierin ligt de vereiste voor de opstanding van Jezeus. Centraal in Calvijns theologie, de leer van de predestinatie, definieert zijn religieuze retoriek. Deze vervangingstheologie van het Gouden Kalf omvat het centrale thema van de Tora, "het uitverkoren volk van Cohen dat dienstbaar is aan HaShem door de toewijding van Tohor Middot", aan de vervangingskerk die gelooft in een valse Messias Jezeus. Deze laatste term verwijst naar de 13 eigenschappen die aan Mozes werden geopenbaard op Jom Kippoer, 40 dagen na de zonde met het gouden kalf, waarbij de ערב רב/gemengde menigte de Naam van de Goddelijke Aanwezigheidsgeest verving door het woord אלהים. De 13 eigenschappen definiëren de openbaring van de Geschreven Thora op de Sinaï. Hoe?
Deze 13 "middot" (vertaald als metingen) ademen als levende geesten vanuit de Yatzir Ha'Tov in het hart. Lucht komt uit de longen, maar tohor-geesten komen uit het hart. Daarom verwijst de Talmoed naar tefillah als een "zaak van het hart". Terwijl het evangelie van Johannes verklaart dat de Logos/het woord – niet alleen een gesproken woord, maar ook een principe van orde en kennis – verwijst naar Jezeus als het pre-existente goddelijke wezen. De retorische salade van Logos/het woord beweert dat "het Woord God was", wat het geloof in de volledige goddelijkheid van Jezeus bevestigt.
De openbaring van het Gouden Kalf verwerpt de substituuttheologie, aangezien de definitie van Av toema (kwade neigingen in het hart, Yatrir Ha'Rah genaamd) avoda zarah is (vaak verkeerd vertaald als afgoderij). Hoe "bestudeert" de Hebreeuwse T'NaCH dan in plaats van simpelweg Common Law (משנה תורה) te lezen? Het eerste boek van בראשית introduceert Av tohor mitswot – bekend als tijdsgebonden geboden. De volgende drie boeken van de Geschreven Thora introduceren secundaire geboden (תולדות) die als juridische precedenten fungeren. Het laatste vijfde boek van de Thora (משנה תורה) bevestigt het mandaat van het gerechtelijk common law als 'Wetgevende Toetsing'. Dit betekent dat de rechtbanken van het Sanhedrin van het gewoonterecht niet alleen een veto hebben over lagere overheidswetten, maar ook de lagere overheidswetten volledig kunnen herschrijven en ze nu kunnen presenteren als gewoonterecht uit de Tora.
Kortom, Paulus' religieuze retoriek van de 'erfzonde' verdrong het hoofdthema van de Thora, ballingschap/glut, zoals dat tot uiting kwam in de verdrijving van Adam uit de Hof van Eden, de ark van Noach, de slavernij van Israël in Egypte en het 40-jarige verhaal van de woestijn.
woensdag, april 16, 2025
Petrus en de sleutels van de hemel.
Als in de Bijbel staat dat iemand (letterlijke of figuurlijke) sleutels kreeg, werd hem een mate van gezag toevertrouwd (1Kr 9:26, 27; Jes 22:20-22). Zo werd ‘sleutel’ een symbool voor gezag en verantwoordelijkheid. Petrus gebruikte de ‘sleutels’ die hem werden toevertrouwd om voor de Joden (Han 2:22-41), de Samaritanen (Han 8:14-17) en de heidenen (Han 10:34-38) de gelegenheid te openen om Gods geest te ontvangen en het Koninkrijk van de hemel binnen te gaan.
vrijdag, februari 14, 2025
De bedreiging van de wereldvrede door Apocalyptisch denken
1. Rol van apocalyptisch denken in de internationale gebeurtenissen.
In het sterk geseculariseerde Europa denken velen dat de Israëlisch-Palestijnse kwestie vooral met het verleden te maken heeft, maar religieuze verwachtingen over de toekomst spelen een minstens even belangrijke rol in de huidige spanningen.
De Al Aqsa moskee, derde heilige plaats van de moslims, bevindt zich letterlijk in het centrum van het conflict. Immers, op de Tempelberg, exact op de plaats waar de Al Aqsa moskee staat, willen extremistische joden hun Derde Tempel bouwen. De potentieel catastrofale gevolgen laten zich raden.
Secties van religieus extreem rechts van verschillende godsdiensten geven aan de gebeurtenissen in de wereld een betekenis vanuit een apocalyptisch kader, vanuit een geloof in de eindtijden. Zij vinden dat de messias slechts zal komen tijdens een apocalyptische wereldbrand.
En sommige extreme groepen daarvan gaan zo ver dat zij het nodig vinden zo’n epische wereldoorlog uit te lokken. Zij voeden en drijven al decennia een wederzijds vijandbeeld op in de hoop zo het Westen, moslimlanden en Rusland elkaar te doen aanvallen.
De wereld bekijken door een prisma van geloof in de eindtijden is geen randfenomeen van fanatiekelingen. Dat President Bush zijn oorlog omschreef in religieuze termen als een kruistocht en een oorlog tegen “de as van het kwaad” is geen toevallige woordkeuze.
President Bush verbijsterde destijds President Chirac toen hij om de steun van Frankrijk te verwerven om oorlog te voeren, verwees naar profetische verzen over de Eindtijden in de Bijbel om zijn zaak te maken.
Hij voegde daaraan toe dat deze oorlog “gewild was door God, die dit conflict wil gebruiken om de vijanden van zijn volk weg te vegen voor een Nieuw Tijdperk aanbreekt”. Ook Donald Rumsfeld bediende zich van een bijbels discours van eindtijden in zijn verslagen voor president Bush. Voormalig Iraans president Ahmadinejad drukte zich eveneens in apocalyptische termen uit tijdens zijn toespraak voor de Verenigde Naties.
De drie Abrahamische godsdiensten die allemaal in dezelfde ene God geloven, hebben elk ook een leer over de eindtijden (eschatologie). Daarbinnen zijn er in elke religie verschillende visies over wat er dan te gebeuren staat. Hoewel de meeste gelovigen van de drie godsdiensten er geen idee hebben van wat er in de eindtijden allemaal verwacht wordt, zijn er in de drie godsdiensten invloedrijke extreemrechtste groepen voor wie dit grote ernst is.
Zij willen wat er in de wereld gebeurt aftoetsen aan hun versie van de voorspellingen en de eindtijden bespoedigen. Zij willen dit bewerkstelligen door een wereldoorlog van apocalyptisch formaat uit te lokken omdat zij denken dat dan de messias zal terugkeren. Een aantal vooraanstaande theologen verklaren dat zij het niet eens zijn met de interpretatie van de profetische voorspellingen door de extremisten en al helemaal niet akkoord gaan met hun overtuiging dat men de eindtijden kan uitlokken.
Christenen en moslims geloven allebei dat Jezus de messias was (voor christenen was hij ook zoon van God, voor moslims was hij ook profeet van God) en wachten dus op Zijn wederkomst. Joden erkennen Jezus niet als de messias, zij wachten nog op hem.
Voor sommig extremisten is de term wachten overigens misplaatst gezien zij er juist niet willen op wachten. Middels het zich doen plaatsvinden van een aantal gebeurtenissen, willen zij de messias doen terug keren. Meer nog, sommigen onder hen zijn ervan overtuigd dat zonder deze gebeurtenissen te doen plaatsvinden, de messias niet zal komen. Volgens hen leven we al in de eindtijden of staan ze toch zeer dicht voor de deur.
2. Apocalyptisch extremisme in het Jodendom
.
De joodse godsdienst erkent Jezus niet als messias. De joden wachten dus nog steeds op de Moshiach, wiens komst deel uitmaakt van hun kijk op de eindtijden. Er zijn verschillende versies over wie dat is. Één van de versies beschouwt de messias als een afstammeling van Koning David. Hij zal geen bovennatuurlijke nederdaling zijn, maar een groot leider die ervoor zal zorgen dat alle joden verenigd zijn in Israël.
Er wordt verwacht dat hij door de ganse wereld als groot leider zal erkend worden en dat er een tijd van wereldvrede zal aanbreken omdat iedereen in God zal geloven en zich ethischer zal gedragen. Sommige rabbijnen denken dat de eindtijden voor de deur staan.
Wat Israël betreft is het zo dat sommige joden vonden dat Israël al moest gecreëerd worden nog voor de messias er was om zijn komst te bespoedigen. Veel joden waren het daar aanvankelijk niet mee eens. Door de holocaust steunden vele joden toch de oprichting van Israël vanuit een noodzaak aan een eigen staat waarin ze veilig zouden kunnen leven.
Een minderheid van joden vindt evenwel nog steeds dat pas als de messias er is Israël kan gecreëerd worden. Zij erkennen de staat Israël dan ook niet en zijn joodse antizionisten. In de joodse eschatologie zal er op een gegeven moment een Derde Tempel gebouwd worden.
Voor velen zal die pas gebouwd worden nadat de messias er is, maar voor sommige joodse rechtse extremisten moet die zo snel mogelijk gebouwd worden, omdat het bestaan van de tempel volgens hen de komst van de messias zal bespoedigen.
Deze Derde Tempel moet komen op de plaats waar nu de Al Aqsa moskee staat. U ziet het gevaar al komen. Onder de Al Aqsa gebeuren ook al jaren door Israël archeologische opgravingen om bewijs te vinden dat daar vroeger de Tweede Tempel stond en dat daar dus nu de derde moet komen.
Volgens de moslims zijn het pogingen om het gebouw te destabiliseren en te doen instorten, wat een steekvlam doorheen het hele Midden-Oosten zou jagen, waardoor in het spoor daarvan mogelijks de hele wereld zou kunnen ontvlammen.
Steeds meer joden bestormen de Al Aqsa om daar te gaan bidden. Voorvechters daarvan beroepen zich naar eigen zeggen op godsdienstvrijheid en profileren zich als verdedigers van mensenrechten. De voorvechters van deze opvatting zijn echter gevaarlijke extremisten zijn die niet alleen elk territoriaal compromis voorgoed onmogelijk maken maar die het conflict kunnen doen omslaan in een bloederige religieuze oorlog .
Dergelijke joodse extremistische groeperingen ijveren ook voor gebiedsuitbreiding van Israël omdat ook dat volgens hen een noodzaak is om de komst van de messias te bespoedigen of uit te lokken.
3. Apocalyptisch extremisme in het christendom
.
Ook het christendom heeft zo zijn eigen kijk op de Eindtijden waarin locaties als de tempelberg en de olijfberg in Jeruzalem eveneens een belangrijke rol spelen, omdat ook christenen verwachten dat Jezus in die omgeving zal terugkeren. Van de christelijke eindtijdenleer doen verschillende versies de ronde.
Een versie gaat ervan uit dat men de joden moet helpen in hun streven om het ‘Heilig Land’ te vestigen en te vergroten, alsook in hun inspanningen om de Derde Tempel te bouwen omdat dit de wederkomst van Jezus zal bespoedigen om de Antichrist te bestrijden. Jezus zal korte metten maken met de Antichrist en zal tegelijk alle niet-christenen (ook de joden) doden.
Een minder extreme versie gaat er van uit dat joden die zich bekeren tot het christendom niet gedood zullen worden. Dan zal, nadat alle vijanden gedood zullen zijn, onder Jezus een tijdperk van vrede aanbreken. In een andere versie gaat de wereld er al de hele tijd moreel op achteruit en zullen in deze gebeurtenissen de gelovige christenen miraculeus weggeplukt worden van de wereld (de ‘rapture’).
Zij zullen Jezus “in de lucht” ontmoeten, waarna al wie nog op de wereld achterblijft (en dat zal de meerderheid van de wereldbevolking zijn) ten prooi zal vallen aan de rampspoed van de eindtijden. Om zo snel mogelijk weggeplukt te worden uit deze aardse poel van verderf, moet de zaak in de meest extreme versie evenzeer bespoedigd worden.
Extremisten lobbyen sterk bij Amerikaanse politici voor de gebiedsuitbreiding van Israël en steunen de joodse rechtse extremisten om Israël uit te breiden en om de Derde Tempel te bouwen, Al Aqsa te bezetten of te vernielen. Dit doen zij niet omdat ze de Joden genegen zijn, maar omdat met de wederkomst van Jezus het finale doek over het jodendom valt.
Ze willen ook een aanval op Iran en Rusland in hun grote oorlog betrekken, omdat dit noodzakelijk is om de wederkomst van Jezus te bespoedigen of uit te lokken. Zij sturen aan op een derde wereldoorlog om de gebeurtenissen te versnellen. Tot deze strekking behoren ook enkele media-magnaten en predikanten die haatdiscours verkondigen om de clash te bespoedigen.
Christopher Hedges, winnaar van de Pullitzer Prize stelt dat deze evangelische christenen gelijkenissen vertonen met de vroege fascistische bewegingen in Italië en Duitsland in het begin van de 20st eeuw en daardoor een toenemende bedreiging inhouden voor de Amerikaanse democratie. Dergelijke christelijke zionisten zijn een bedreiging voor de hele wereld.
Het gaat om een minderheid bij de 2,1 miljard christenen ter wereld maar ze hebben wel aanzienlijke politieke invloed en van daaruit ook maatschappelijke impact. Veel christenen die Israël steunen hebben daar echter helemaal niets mee te maken en zijn liberalen. Volgens Ellis (professor Amerikaanse en Joodse Studies) steunen zij Israël vanuit een schuldgevoel voor de holocaust.
4. Apocalyptisch extremisme in de Islam
Net zoals de andere godsdiensten kent ook islam een eschatologie en maken de eindtijden deel uit van het geloof, temeer omdat de daarop volgende Oordeelsdag voor de islam een centraal geloofspunt is. Het leven is een test. Elk mens komt vrij van zonde op de wereld, heeft keuzevrijheid over hoe zich te gedragen, en op het einde van de rit zal dan een oordeelsdag volgen over hoe men het ervan afgebracht heeft.
Afhankelijk daarvan zal men de eeuwigheid doorbrengen in het paradijs of in de hel. De Koran stelt dat geen mens weet wanneer de eindtijden eraan komen, alleen God weet dat en Hij houdt het verborgen (Koran 20:15). In de heilige geschriften van de islam worden wel tekenen beschreven van de eindtijden, de zogenoemde kleine en grote tekenen van Qiyamah.
Eén van deze tekenen is de komst naar de aarde van de Imam Mahdi die de aanwezigheid van Jezus zal aankondigen, samen zullen ze strijden tegen de ‘Al Masih Al Dajjal’, de valse messias, de Antichrist. Hij is iemand die zichzelf uitgeeft voor Jezus of de Messias maar dat niet is. Daarna zal een tijdperk van wereldvrede volgen. Deze finale confrontatie zal zich volgens de tradities voltrekken in de buurt van Jeruzalem.
Net zoals in de andere twee godsdiensten zijn er religieuze extremisten voor wie dat ernst is. We verwezen in de inleiding naar de voormalige president van Iran, Ahmadinejad. Net als president Bush gaf ook president Ahmadinejad betekenis aan de gebeurtenissen vanuit zijn kijk op de Eindtijden.
Ahmadinejad was destijds in Iran naar verluidt een drijvende kracht achter het uitdragen van de overtuiging dat de eindtijden zeer nabij zijn. Net als Bush, was ook hij ervan overtuigd dat hij daarin een rol te spelen had.
De terreurgroep Islamitische Staat heeft ook een apocalyptische visie die afwijkt van de mainstream. Dat is nieuw want andere terreurbewegingen, die zich naar eigen zeggen op de islam beroepen, hebben dat niet. Het is echter zo dat moslims, hun leiders, hun geleerden en overheden terreur formeel verbieden.
Ook de terreurgroep IS ziet het groot. Ze denken dat ze een soort elitestrijders van de eindtijden zijn. Voor wie denkt van daar recht naar het paradijs te gaan is het leven goedkoop. En het leven van wie zij als hun tegenstanders zien stelt in zo’n discours al helemaal niets meer voor.
Zij hebben zich met de hielen in het zand van Dabiq in Syrië vastgezet omdat daar volgens hun verwachtingen een belangrijke veldslag te gebeuren staat. Ze willen een grote confrontatie uitlokken, omdat zij denken dat daarmee de Imam Mahdi zal komen die de aanwezigheid van Jezus kenbaar zal maken.
Net zoals de extreem-rechtse joden en extreem-rechtste christenen, situeert ook IS zich in extreem-rechts. Alle drie zijn het in wezen politieke fascitische fenomenen, met een pseudo-religieuze saus erover. Ze willen alle drie als eerste aan de meet van de eintijden komen.
Zij willen dat doen via een grote wereldoorlog en overspoelen al decennia hun samenlevingen met wederzijdse vijandbeelden om die oorlog uit te lokken. In essentie gaat het drie keer om hetzelfde: een fascistisch model. IS is daar een gewelddadige exponent van.
5. Laat er geen onduidelijkheid over bestaan
De islam, de hadiths, de koran en de shariah beschouwen terreur als een zware misdaadtegen de samenleving waarvoor de doodstraf kan uitgesproken worden.
De terreuraanslagen van 9/11 werd in de hele moslimwereld meteen veroordeeld.
Ook alle andere aanslagen werden veroordeeld en in de hele moslimwereld wordt “IS” veroordeelddoor de hoogste religieuze gezagsdragers.
Moslimgeleerden wereldwijd en ook in België zeggen dat terreur helemaal geen jihad is.
In de moslimwereld worden terroristen veroordeeld tot gevangenisstraffen of zelfs tot de doodstraf.
Er lopen in de moslimwereld al meerdere jaren contra-ideologische programma’s tegen terreur en extremisme
De kernwaarden van de islam zijn verdraagzaamheid en vrede.
Moslims zien christenen helemaal niet als vijand. Zij worden in de koran vernoemd als “de mensen van het boek”, dat zijn al diegenen die in de geopenbaarde boeken van God geloven. Moslims beschouwen ook de Bijbel (joods en christelijk deel) als een heilig boek al zijn ze van mening dat ze in de loop der tijden aangepast zijn.
Moslims zijn verplicht christenen in hun gemeenschap te beschermen. Profeet Mohamed zei immers over de mensen van het boek dat al wie hen krent, God krenkt en zelfs de geur van het Paradijs niet zal ruiken.
“Diegene die iemand van de mensen van het boek kwaad toebrengt, en hij die mij kwaad toebrengt, ergert God”.
“Diegene die iemand van de mensen van het boek doodt, zal zelfs niet de geur van het Paradijs ruiken.”
“Wie iemand van de mensen van het Boek kwaad toebrengt, van hem ben ik de vijand, en ik zal zijn vijand zijn op de Oordeelsdag”.
“Op de Dag van het Oordeel zal ik twist leveren met iedereen die een persoon van onder de Mensen van het Convenant onderdrukt, zijn rechten breekt, die hem verantwoordelijkheden geeft die zijn krachten te boven gaan, of die hem iets ontneemt tegen hun wil”.
6. Conclusie
Voor sommige religieuze rechtse extremisten is de wereld om zeep en de nakende Apocalyps die zij uitlokken een grote ernst
Het zijn opvattingen van minderheden waarvan sommige terroristische groepen een exponent zijn. Zij dreigen, door hun al decennia wederzijds gepropageerde vijandbeelden, de wereld mee te sleuren in een draaikolk van geweld.
Door de aanhangers van deze drie godsdiensten worden daarentegen ook zeer veel verzoenende inspanningen geleverd vanuit een toekomstvisie van wereldvrede, broederlijkheid, vriendschap en hartelijke samenwerking.
Maar het ziet er wel naar uit dat onze toekomst van deze hartelijk samenwerkende groepen van aanhangers van het jodendom, het christendom en de islam zal afhangen. Of we werken samen, of we krijgen een wereldbrand van ongeziene omvang.
Laat ons de bril van vijandbeelden, die religieuze extremisten ons voorhouden, afzetten en weer het goede in elkaar ontdekken en waarderen.
God/Allah heeft immers, al sinds het begin der tijden, een plan met de wereld. Hij heeft een nieuwe hemel en aarde beloofd nadat het kwade, samen met zijn demonen en diegenen die niet geloven in het zoenoffer van Christus als Messias, voor eeuwig in de vuurpoel zullen gegooid zijn.
Het is dom en een illusie te denken om God/Allah te kunnen beïnvloeden. Hij is de Alfa en de Omega en doet alles zoals Hij het wenst op het gepaste moment.
.
zondag, september 25, 2022
Seks in de Bijbel !
Hooglied getuigt van Gods aandacht voor het hele leven. Het boek is erop gericht jongeren op een gezonde manier voor te bereiden op de omgang met seksualiteit.
Soldaatje spelen !
De afgelopen zes maanden was niemand in Rusland met wat er gebeurde bezig het leven ging lekker zen gangetje zoals terasje doen, lekker kuieren enz Nu plosteling zijn ze daar met die oproepen om te gaan vechten voor het vaderland. Nu beseffen ze dat ze al die tijd voor de zot gehouden zijn, dat er echt oorlog is en dat ze moeten gaan vechten voor iets wat hun in feite niets kan schelen. Anno 2022 moeten ze nu gaan oorlog gaan spelen, de gewone buurjongen, de zoon van enz. op naar het front. Het besef komt jammer te laat, maar beter te laat dan nooit
Abonneren op:
Posts (Atom)
Barth betoogde dat God Zich voornamelijk openbaart door Jezus Christus en de Schrift. Hij benadrukte dat het menselijk begrip van God voort moet komen uit goddelijke openbaring en niet uit menselijke rede of ervaring. De verschrikkingen van de nazistische Sjoa onthulden dat gojim lucht aanbaden en geen God. Jezus en zijn Vader in de hemel – zo dood als een pier.
Barths ondoorgrondelijke theologie maakte onderscheid tussen het "Woord van God" (Jezus Christus) en de "woorden van mensen" (menselijke interpretaties). Hij geloofde dat ware theologie zich op de eerste moest richten, en stelde dat elke menselijke poging om God te begrijpen gegrondvest moet zijn in de openbaring van Christus. Wat een volslagen onzin, religieuze retoriek uit de lucht gegrepen. De bijbelse, kinderachtige vertalingen van de Hebreeuwse T'NaCH – allemaal geschreven door mannen. De meesten van hen hadden absoluut geen of zeer weinig kennis van het Hebreeuws en Aramees – de oorspronkelijke taal van de Hebreeuwse T'NaCH.
Geen van de onervaren christelijke Bijbelvertalers kende het verschil tussen T'NaCH en het Talmoedische gewoonterecht en het Romeinse staatsrecht. Geen van deze absolute onwetenden begreep het verschil tussen Rabbi Akiva's kabbala van פרדס, inductief redeneren en Aristoteles' deductieve syllogisme! De twee uiteenlopende logica's verschillen dag en nacht. Toch zijn ongeschoolde christelijke vertalers van hun zogenaamde "Woord van God"-bijbels net zo onwetend als bijen op de kont van een balkende ezel.
Barth contrasteerde vaak de volslagen religieuze retoriek van Paulus, de theologische onzin van 'menselijke zondigheid (de erfzonde van Adam)', met Gods genade. Zijn lege religieuze retoriek stelt nooit ter discussie hoe genade als een goddelijke eigenschap die aan Mozes in Horev werd geopenbaard, zich onderscheidt van Genade, Grote Chessed of Waarheid, enzovoort, die 40 dagen na de zonde met het gouden kalf aan Mozes in Horev werden geopenbaard.
Barths theologie van een Universele God stelt dat deze God absolute soevereiniteit bezit, volledig transcendent. Dit negeert volledig de Joodse stamgod die alleen aan Israël op de Sinaï werd geopenbaard, een openbaring die door de christelijke en islamitische religies volledig werd verworpen. Deze zien HaSjem als een lokale stamgod, uitsluitend van het Hebreeuwse uitverkoren volk Cohen. Buiten Judea/Israël heeft HaSjem als lokale stamgod absoluut geen transcendente heerschappij.
Buiten de landen waar de eed is afgelegd, kan dus niemand HaSjem לשמה aanbidden; dit vertegenwoordigt de Tora-vloek die werd opgelegd aan g'lut/verbannen Joden. En goyim die de openbaring van de Tora op de Sinaï nooit hebben aanvaard – hoeveel te meer! Centraal in Barths theologie staat de overtuiging dat alle theologische reflectie op Christus gericht moet zijn. Deze narishkeit legt Av tumah avoda zarah bloot; de Tora definieert geloof als het rechtvaardig nastreven van gerechtelijke rechtvaardigheid, waarbij de rechtbanken van het Sanhedrin ernaar streven een eerlijke compensatie te bieden voor de schade die door Partij A aan Partij B is toegebracht.
Av tumah avoda zarah propageert theologische geloofsbelijdenisretoriek die dicteert wat gelovigen moeten geloven in deze of gene of een andere God. Bonhoeffers politieke houding tegenover de nazi's is bewonderenswaardig – hij verzette zich tegen een kerk die voor Hitler knielde. Maar de inhoud van zijn theologie bleef gevangen binnen het zeer christelijke raamwerk van Barths failliete en lege theologie. Barth en Bonhoeffer verankeren beiden 'waarheid' in de christologie, een theologische retoriek die losstaat van gerechtelijke rechtvaardigheid of verbondsprecedent. Beiden behouden de Paulinische substitutietheologie (zonde/genade, Christus als 'Woord van God'), die de openbaring van de eed-alliantie van de Tora vervangt door mythische universaliteit.
Geen van beiden heeft zich ooit beziggehouden met de precedents van het gewoonterecht van de Thora versus het Romeinse recht – noch erkenden ze de praktische, in de rechtszaal gebaseerde definitie van geloof als צדק צדק תרדוף. Bonhoeffer verzette zich tegen het nazisme, maar hij deed dat met onbruikbare theologische middelen. Zijn "religieus christendom" of "de prijs van discipelschap" ontsnapte nooit aan Barths fundamentele fout: het verwarren van een theologische geloofsbelijdenis met verbondsrechtvaardigheid. Zelfs het verzet tegen de nazitirannie in Duitse protestantse kringen opereerde nog steeds binnen de valse logica van avoda zarah. Ze stelden nooit het Paulinische kader ter discussie dat zelf eeuwen van Jodenhaat, pogroms, bloedsprookjes en uiteindelijk de Shoah voedde.